به گزارش سلامت نیوز به نقل از ورد ابسیتی اینها می تواند شامل تنبلی، فقدان اراده، فقدان شخصیت اخلاقی، بهداشت بد، سطح پایین هوش و عدم جذابیت باشد. انگ زدن به باورها و ایدئولوژی ها می تواند منجر به اعمال انگ شود. این اعمال می توانند خود را به طرق مختلف نشان دهند. افراد چاق ممکن است تفسیرهای کلامی منفی، تمسخر یا تجاوز فیزیکی را تجربه کنند.

علاوه بر این، جهش‌های رفتاری ظریف مانند چرخش چشم وپشت کردن به افراد اغلب رخ می‌دهد. محیط نیز نقش دارد - به عنوان مثال، صندلی در سینماها یا خطوط هوایی برای جا دادن افراد چاق طراحی نشده است. این معمولاً در بخش‌های پزشکی گزارش می‌شود، جایی که صندلی‌ها، روپوش‌ها و میزهای معاینه نمی‌توانند افراد چاق را در خود جای دهند.

مدرسه

محیط مدرسه و آموزش به قلدری شهرت دارد و وزن یکی از دلایل اصلی قربانی شدن است. سوگیری وزنی در محیط های آموزشی می تواند از منابع مختلف ناشی شود - دانش آموزان فقط توسط همسالان خود قربانی نمی شوند. مستند شده است که حتی معلمان آنها (به ویژه، اما نه به طور انحصاری معلمان تربیت بدنی) می توانند عاملان رایج باشند.

انگ وزن می تواند مانع از پیشرفت دانش آموزان به تحصیلات عالی شود. دانش آموزان چاق به طور قابل توجهی کمتر در کالج یا دانشگاه پذیرفته می شوند و آنهایی که قبول می کنند احتمالاً حمایت مالی کمتری نسبت به همسالان با وزن سالم خود دریافت می کنند.

رسانه

تعصب نسبت به وزن تقریباً در همه بخش‌های رسانه وجود دارد، از برنامه‌های کودکان که در آن شخصیت‌های چاق به‌عنوان افراد تنبل و بی‌دوست ظاهر می‌شوند تا گزارش‌های خبری که مقصر گرمایش جهانی و افزایش قیمت سوخت را به افراد چاق تقسیم می‌کنند.

از نظر بازنمایی، شخصیت های کم وزن به طور قابل توجهی بیش از حد و شخصیت های دارای اضافه وزن در مقایسه با جمعیت عمومی کمتر نشان داده شده اند. چیزی که مخصوصاً برای زنان صادق است.

بازاریابی برای رژیم های محصولات کاهش وزن به طور عمده بر وزن کم متمرکز است و این باور را تداوم می بخشد که افزایش یا کاهش وزن کاملاً در دستان فرد است. این چارچوب از چاقی به عنوان یک مسئولیت صرفاً در سطح شخصی را می توان در کمپین های بهداشت عمومی نیز مشاهده کرد که صرفاً بر روی تغییرات رفتاری در تلاش برای کاهش سطح چاقی تمرکز دارند.

زبان آشکارا تبعیض آمیز جنبه غالب روایت رسانه های چاقی است و اغلب با تصاویری به همان اندازه انگ انگیز همراه خواهد بود که بسیاری از کلیشه های نادرست نسبت داده شده به افراد چاق را تداوم می بخشد.

انگ و ترس از انگ می تواند به طرق مختلف بر سلامت جسمانی تأثیر بگذارد.
ترس از انگ می‌تواند منجر به اجتناب از مراجعه به مراقبت‌های پزشکی شود که موانعی برای راهبردهای پیشگیری و درمان چاقی ایجاد می‌کند.
انگ وزن با انواع الگوهای غذایی نابسامان مانند پرخوری، خوردن عاطفی، محدودیت غذایی، دوچرخه سواری با وزن و اضطراب خوردن همبستگی مثبت دارد.

مطالعات علمی زیادی وجود دارد که چاقی را با انواع بیماری های جدی مرتبط می کند. با این حال، اخیراً مطالعاتی با نتایجی انجام شده است که نشان می دهد انگ وزن نقش اساسی در ایجاد برخی از این شرایط پزشکی دارد. به عنوان مثال، مشخص شده است که انگ وزن، مستقل از چاقی ارتباط مثبتی با افزایش سطح هورمون استرس دارد. مشخص شده است که استرس بر بخش های مختلف سلامتی مانند فشار خون، سلامت قلب، سطح چربی احشایی و مقاومت به انسولین تأثیر می گذارد.

در نهایت، در برخی موارد، انگ زدن به وزن آنقدر شدید است که مستقیماً با افکار و اعمال خودکشی همراه بوده است.

عواقب انگ

انگ می تواند منجر به انواع واکنش های عاطفی نامطلوب مانند افسردگی، عزت نفس پایین و اضطراب شود. خود چاقی معمولاً مقصر این عواقب بالقوه است. ثابت شده است انگ زدن به وزن افراد انان را با احتمال بیشتری در معرض اختلالات افسردگی و اضطراب قرار میدهد

با این حال، علاوه بر سلامت عاطفی، انگ وزن می تواند اثرات اجتماعی و فیزیکی نیز داشته باشد.

با توجه به زمینه‌های اجتماعی متعددی که انگ وزن می‌تواند رخ دهد و اتفاق می‌افتد، تأثیراتی که می‌تواند بر زندگی اجتماعی فرد داشته باشد، می‌تواند گسترده باشد. ثابت شده است که روابط اجتماعی را تضعیف می کند. در تلاش برای فرار از انگ، افراد درگیر انزوای انتخابی اجتماعی هستند که به اجتناب از موقعیت‌های اجتماعی در تلاش برای نادیده ماندن از طریق ترس از انگ زدن اشاره دارد.

گسترش بیشتر چاقی از عواقب انگ زدن به وزن

محرک‌های انگ اساساً بر اساس درک نادرست از علل پیچیده چاقی است، به طوری که افراد افزایش وزن را به مسئولیت شخصی نسبت می‌دهند و از درک ترکیب پیچیده ژنتیک، محیط و عوامل بیولوژیکی که آن را به وجود می‌آورند ناتوان هستند. تمرکز بر مسئولیت شخصی منجر به سرزنش افراد چاق برای وضعیت آنها می شود و این امکان را فراهم می کند که افراد چاق به عنوان افراد تنبل و فاقد اراده کلیشه ای تصور شوند.

برخی استدلال می کنند که انگ زدن به افراد چاق آنها را تشویق به کاهش وزن می کند. با این حال، شواهد نشان می‌دهد که این یک رویکرد غیرمستقیم برای انگیزه کاهش وزن است. بنابراین، علاوه بر عبور از مرزهای اخلاقی، تعصب و انگ منجر به افزایش قابل توجهی از سطح چاقی در سطح جهانی است . پرداختن به انگ وزن برای دستیابی به اهداف کاهش چاقی و پیشگیری ضروری است.